Onlangs schrokken wij nogal van dit bericht in NRC van 11 oktober jl.. Iemand kreeg via sociale-mediakanalen een foto toegestuurd die zou kunnen worden opgevat als kinderpornografisch. Door instellingen van z’n cloudabonnement belandde de foto automatisch op OneDrive van Microsoft. Daarmee overtrad de man een regel uit de overeenkomst met Microsoft en werd hij voor altijd van de cloud verbannen. Van het ene op het andere moment. Terwijl er decennia aan herinneringen waren opgeslagen.
We gaan verder met het kennisdelen. De vorige keer ging het over het publiekrecht, het staatsrecht en bestuursrecht. Deze keer duiken we in de vraag “wat heeft de overheid met privaatrecht te maken?” Want een mens hoort altijd ‘outside the box’ te denken. Zeker wanneer een of andere wetenschap heeft gemeend de wereld in categorieën te moeten indelen. In de ‘echte’ wereld bestaan die immers niet. En dus moet je altijd op je hoede zijn wanneer iemand zegt dat iets per se tot dit of dat domein hoort.
Vaak weet een mens niet wat ie allemaal weet. Zo stonden we laatst iemand aan te gapen die ‘even een websitetje’ maakte. Hij op zijn beurt stond ons aan te gapen toen we hem vroegen hoe hij dat in ’s hemelsnaam deed. ‘Nou, gewoon’ was zijn antwoord. Een antwoord dat wij vaak geven als we mensen naar links of naar rechts sturen in het juridische oerwoud en die mensen ons vragen ‘waarom die kant op?’ Reden voor ons om eens wat basale kennis te delen over dat ‘oerwoud’. Dat doen we in onze nieuwe rubriek KENNIS DELEN. Met deze keer: publiekrecht en privaatrecht (1).
in Kennis delen
Veel mensen hebben inmiddels gehoord van de zogenaamde ‘vergunning van rechtswege’. Oftewel, de vergunning die een aanvrager automatisch verkrijgt als de overheid niet reageert op zijn aanvraag. Aan deze regeling zitten wat haken en ogen, waar we in dit blogbericht op ingaan.
Burgemeester en wethouders van Rotterdam hebben onlangs een concept voor de besluitvorming over het bestemmingsplan voor Feyenoord City gepubliceerd. De vaststelling van het bestemmingsplan is aan de gemeenteraad. Voor wanneer die vergadering is geagendeerd, weten wij nog niet. Maar feit is dat die aanstaande is.
Wij opereren graag voor beide zijden van het bestuursrechtelijke spectrum: de overheid en de burger. En dat zouden meer juristen moeten doen, want zo doe je nog wel eens wat inlevingsgevoel op. Neem het fenomeen Wob-verzoek: snel over de schutting gegooid, maar, o man, wat zadel je de boel op met werk…
Het is lang geheim gehouden, maar inmiddels bekend geworden: projectontwikkelaars zijn bereid om honderdduizenden euro’s uit te geven aan bezwaarmakers om hen hun bezwaren te laten intrekken. Zie hier het artikel in het AD van 12 september 2020. Tot nog toe waren het enkel rechters, hoge ambtenaren en andere ‘ingewijden’ die er gebruik van maakten, zo blijkt uit het artikel. Maar waarom zouden ‘gewone’ mensen dat niet eens gaan doen?
In onze laatste blog gaven we af op de Rechtspraak vanwege het Wilders-proces. Deze zaterdag stond er een nog kritischer opinie in de Volkskrant over diezelfde Rechtspraak. Plus een artikel in het AD over een van de gevolgen die het ‘failliet’ van de Rechtspraak heeft voor de samenleving. Bewoners uit een rijke buurt in Rotterdam maken misbruik van de ellende bij de Rechtspraak, en verdienen daar wellicht fortuinen aan.
Wat kunnen we nu eigenlijk van het Wilders-/’Minder-minder’-proces leren? Wel, de inhoud van het proces even daargelaten, natuurlijk dat de rechtspleging een zeer eigenaardig instituut is dat in wezen niet geschikt is om de samenleving te dienen. Dat lichten we graag even toe…
TBR is het ‘Tijdschrift voor Bouwrecht’. Een vakblad voor juristen in de bouw en ruimtelijke ordening. Deze juristen hebben veel te maken met bestuursrechters, zoals de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (‘ABRvS’). In het blad bespreken annotatoren uitspraken van de ABRvS. En in het augustusnummer waren ze opvallend kritisch over de ABRvS…