In een vorige blog schreef ik al over de overeenkomst van aanneming van werk. Die overeenkomst is als bijzondere overeenkomst geregeld in Boek 7 van het Burgerlijk Wetboek (BW). De regeling in het BW is echter summier, en dat heeft alles te maken met het feit dat de bouwsector gewend is om haar eigen zaken te regelen door middel van gestandaardiseerde contractsvoorwaarden. Zo’n eigen regeling betreft bijvoorbeeld de bekende UAV 2012. Maar er zijn ook andere niet-wettelijke regelingen.
Inderdaad. Goed gezien! We hebben de website een nieuw behangetje gegeven. Waar ie voorheen een ‘petrol’ kleur had met beige accent, daar is nu gekozen voor een frisse blauwe kleur met hier en daar een oranje accent. Niet omdat we zo koningsgezind zijn of dat er een WK voetbal voor de deur staat. Maar, gewoon, omdat we dat mooi vonden. ‘We’ is trouwens de website maker en ik. En dat ‘ik’ mocht ook wat prominenter naar voren komen. Vandaar dat er hier en daar een fotootje is geplaatst van mij. De inhoud is verder hetzelfde gebleven. En wat ook hetzelfde is gebleven, is dat hier regelmatig wordt geblogd. Tot de volgende blogpost dus!
Willem Brakenhoff
Onlangs mocht ik in de media weer wat roepen over burgerparticipatie. Aanleiding was een groep burgers die zich had verenigd om gezamenlijke belangen uit te oefenen in een gemeente. En aanleiding daarvoor was dan weer dat die burgers zich niet serieus genomen voelden. Want, zo stelden zij, de gemeente die zegt wel dat burgers mogen participeren, maar als puntje bij paaltje komt, dan komt daar niks van terecht. Dan is die gemeente alleen maar aan het vertellen dat een besluit genomen is. Dat is toch geen participatie?! Wel, ja, moest ik zeggen, dat is eigenlijk toch wel ook participatie. Maar een ander soort participatie dan de burger kennelijk had verwacht. En wat dat betreft begrijp ik de woede wel.
Vorige keer schreef ik hier al een korte introductie over de overeenkomst van aanneming van werk. De algemene regeling ervan in het Burgerlijk Wetboek (‘BW’) bleek nogal summier te zijn. Reden is dat de wetgever veel over laat aan de branche zelf. In die branche bestaan dan ook allerlei standaard regelingen die op bouwcontracten worden toegepast. Maar als dat niet expliciet gebeurt, valt men terug op de algemene regeling in het BW. Daarom volgt nu eerst een blog over de regeling in het BW.
Op deze blog wordt veel geschreven over het zogenaamde ‘publiekrechtelijke bouwrecht’, maar het privaatrechtelijke bouwrecht is niet van minder belang. Sterker, op deze plek gaat er meer aandacht aan besteed worden. Want zonder privaatrechtelijk bouwrecht is er immers helemaal geen publiekrechtelijk bouwrecht! Waar wordt die omgevingsvergunning anders voor verleend?! We gaan het dus hebben over de aannemerij, of zoals juristen zeggen ‘aanneming van werk’ (want dat is toch privaatrechtelijk bouwrecht?).
Veel mensen zullen hebben gehoord van het begrip ‘planschade’. Meestal wordt daarbij gedacht aan het voorbeeld van het verlies van uitzicht doordat pal naast een woning ineens een gebouw wordt gebouwd. De bewoner van de woning wordt op dat moment geconfronteerd met zijn schade (bijvoorbeeld waardedaling van de woning). Maar die schade is eigenlijk al eerder voorgevallen. Namelijk op het moment dat de bouw van het andere gebouw op papier mogelijk werd gemaakt. En tussen het creëren van die mogelijkheid en de bouw zelf kan een lange tijdsspanne zitten. Het abstracte en plantechnische karakter kan planschade tot een eigenaardig fenomeen maken. Reden om er in deze blog wat aandacht aan te besteden.
Op 8 december 2021 heeft de rechtbank Noord-Holland uitspraak gedaan in een zaak die gaat over de vraag of een aangetekende brief daadwerkelijk is ontvangen. De uitspraak is een vervolg op een eerder door de Hoge Raad gewezen arrest over de ontvangst van de brief. In dat arrest gaf de Hoge Raad enkele handvatten voor de beoordeling van dit soort kwesties. De rechtbank Noord-Holland zei daarover “dat de Hoge Raad in ontvankelijkheidskwesties bij het controleren van de aanbieding van aangetekende post een tamelijk soepel criterium hanteert”. Is dat zo?
Vandaag – 11 januari 2022 – is de tekst van de Wet open overheid (‘Woo’) gepubliceerd in het Staatsblad (Stb. 2022, 14). De Woo zal per 1 mei 2022 in werking treden. De Woo vervangt de bekende (en beruchte?) Wet openbaarheid van bestuur (de ‘Wob’). Dat betekent echter niet dat er vanaf dat moment niet meer kan worden ‘gewobd’.
Per 1 januari 2021 zou het mogelijk worden om tijdelijke huurovereenkomsten (voor woonruimte) te sluiten met een looptijd van 3 jaar (zie de wet en het KB). Vandaag werd in het Staatsblad de wet gepubliceerd die deze mogelijkheid weer intrekt (Stb. 2021,649). Deze intrekkingswet treedt per 25 december 2021 in werking. Het zal dan ook niet mogelijk worden om tijdelijke huurovereenkomsten met een duur van 3 jaar te sluiten.
Vanaf het moment dat de nieuwe Omgevingswet in werking treedt, beschikken de gemeentes automatisch (‘van rechtswege’) over een omgevingsplan. In het tijdelijke deel daarvan zitten de ‘oude’ bestemmingsplannen en de ‘bruidsschat’. In de loop der tijd zal een nieuw deel ontstaan, dat in omvang zal toenemen en dat het tijdelijke deel in omvang zal doen afnemen. Na afloop van de transitieperiode (in 2029) zal enkel het nieuwe deel resteren. In dit artikel gaan we in op de vraag hoe het nieuwe deel gaat groeien. Oftewel : de omgevingsplanprocedure.